- gebouw heeft GEEN industriefunctie

Gebruiksoppervlakte

De gebruiksoppervlakte is de bruikbare vloeroppervlakte, geschikt voor het beoogde gebruik. Dit komt overeen met het totale vloeroppervlak tussen de omsluitende wanden van de gebruiksfunctie minus de oppervlakte van vaste obstakels (zoals dragende binnenwanden) en bijvoorbeeld vides en lichtschachten. De gebruiksoppervlakte is meestal groter dan de grondoppervlakte, omdat ook de oppervlakten van tussenvloeren (entresols) moeten worden meegeteld. Zie ook NEN 2580 (Oppervlakten en inhouden van gebouwen. Termen, definities en bepalingsmethoden).

De gebruiksoppervlakte bepaalt de brandeisen. Voor een hal met een industriefunctie ligt een grenswaarde voor de gebruiksoppervlakte bij 2500 m²; voor een hal met een bijeenkomst-, sport- en winkelfunctie ligt de grenswaarde bij 1000 m². Meestal geldt voor een gebruiksoppervlakte geen brandwerendheidseis wanneer de gebruiksoppervlakte niet groter is dan de grenswaarde.

Binnen de grenswaarde van de gebruiksoppervlakte van een industriefunctie van maximaal 2500 m² mag maximaal 100 m² aan nevenfuncties liggen (kantoor, kantine, enz.).