World Port Center, Rotterdam
Het voormalige havengebied Kop van Zuid in Rotterdam verandert in modern, multifunctioneel stadsgebied. De Wilhelminapier, direct aan de Maas, vormt een vooruitgeschoven entree tot het gebied en is daarom bij uitstek geschikt als nieuw zakencentrum met representatieve kantoorgebouwen voor internationaal georiënteerde ondernemingen. Voor deze transformatie maakte de Engelse architect Norman Foster het masterplan en ontwierp het eerste kantoorgebouw: World Port Center (WPC), een landmark op de kop van de pier.
brandwerendheid
Dankzij toepassing van een spinklerinstallatie gold voor de complete draagconstructie - betonnen kern en staalskelet - een brandwerendheidseis van 60 minuten. De staalplaat-betonvloer haalt 60 brandwerendheid door de druklaag en wapening in de ribben. De onderflens van de geïntegreerde ligger is brandwerend bekleed. Verdere bekleding was niet nodig. De gevelkolommen halen 60 minuten brandwerendheid doordat het staalprofiel - de 'kern' van de kolom - met minimaal 50 mm beton is omstort. Door de sprinklerinstallatie - verplicht bij deze gebouwhoogte - en de gemaakte constructiekeuzes zijn de kosten voor brandwerende voorzieningen geminimaliseerd. De kosten zijn slechts een fractie van die bij een vergelijkbaar gebouw met volledig, drie- en vierzijdig beklede stalen liggers en kolommen.
projectgegevens
Locatie: Wilhelminapier, Kop van Zuid, Rotterdam
Start bouw: mei 1998; oplevering november 2000; in gebruik juni 2001
Opdracht: ING Vastgoed Ontwikkeling, Den Haag
Architectuur: Norman Foster & Partners, Londen
Architectonische uitwerking en directie: Bureau Bouwkunde Rotterdam
Bouwkostenadvies: BBN Bureau Bouwcoördinatie Nederland, Rotterdam
Ontwerp installaties: Hiensch Engineering, Badhoevedorp
Constructief ontwerp: Aronsohn raadgevende ingenieurs, Rotterdam
Hoofduitvoering: HBG Utiliteitsbouw Regio West, Capelle aan den IJssel
Staalconstructie: Oostingh Staalbouw, Katwijk aan Zee
Staalplaat-betonvloeren: Prince Cladding, Zoeterwoude
Fotografie: Tom de Rooij, Moordrecht.
architectuur
WPC is ontworpen naar het principe van 'twin towers'. Het gebouw omvat een 80 m hoge, vierkante toren met 22 verdiepingen en een 100 m hoge, halfronde toren met 26 verdiepingen. De twee delen zijn visueel en constructief verbonden met een 125 m hoge kern met 34 verdiepingen. Bovenop de kern staat het 'kraaiennest', toegerust met een geheel beglaasd dakterras voor een adembenemend uitzicht over rivier en stad. Op maaiveldniveau loopt een grote luifel van staal en glas rondom de hoogbouw. De luifel accentueert de looproute over de Wilhelminapier en beperkt de windhinder. De bijzondere gebouwdelen geven de slanke gebouwstructuur extra allure. Toch dient WPC primair als rendabel verhuurkantoor. Opdrachtgever ING Vastgoed Ontwikkeling stelde als belangrijkste eis: 85% van in totaal 40.000 m2 bruto vloeroppervlak moet verhuurbaar oppervlak worden. Hieraan is voldaan door de collectieve voorzieningen, zoals high- en lowrise liften, onder te brengen in de kern. De technische installaties liggen op de bovenste verdiepingen van de vierkante toren. Door de betonnen stabiliteitskern in twee delen te splitsen, is extra verhuurbaar oppervlak verkregen. De beide kerndelen zijn op drie plaatsen gekoppeld met een kernwand om de horizontale verplaatsing aan de top en rotatieverschillen tussen beide kernen bij wind te beperken.
constructie
Voor de draagconstructies rond de kern is gekozen voor staalplaat-betonvloeren met geïntegreerde stalen liggers en slanke gevelkolommen. Voornaamste argumenten: hoge bouwsnelheid, gering constructiegewicht (onder meer om zettingen te beperken) én een beperkt aantal hijsbewegingen. De liggers overspannen 9,4 m van kern naar gevel. Bij de kern rusten de liggers scharnierend op een stalen oplegschoen. Bij de gevels zijn ze momentvast verbonden met de gevelkolommen vanwege gewenste slankheid en vereiste stijfheid van de vloer. De gevelkolommen bestaan uit een staalprofiel, omstort met beton. Hun dwarsdoorsneden blijven op elke verdieping binnen 0,5 m2. Het resultaat is een onbelemmerd uitzicht en weer wat extra netto-vloeroppervlak. De staalplaat-betonvloer rust op de verbrede onderflens van de ligger, die daarmee ín de vloer zit. De vloer heeft 300 mm hoge ribben, op een onderlinge afstand van 0,6 m. Hierdoor is binnen de vloerconstructie ruimte voor kabels en leidingen. Deze integraties beperken de totale vloerdikte. En dat betekent: meer vrije verdiepinghoogte.
|
